Franciska Legát

"Hoe was het land waarin mijn ouders zijn opgegroeid? Wreed in vergelijking met het Westen, humaan in vergelijking met zijn buren, surrealistisch vanuit het perspectief van vandaag en op de een of andere manier nog steeds charmant als je het op oude foto’s ziet,” vertelt de Hongaarse Franciska Legát over haar fotografische documentaire Hellish Eden waarin de grenzen tussen realiteit en fictie, verleden, heden en de toekomst opgeheven zijn.

Ze onderzoekt hoe haar persoonlijke identiteit en ontwikkeling worden beïnvloed door de subjectieve verhalen over het verleden. De titel Hellish Eden verwijst naar de dualiteit en absurditeit van het Hongaarse communistische regime in de jaren ‘70 en ‘80. Op basis van de verhalen van haar ouders legt ze fictieve situaties vast die in het verleden mogelijk hadden kunnen zijn, maar nooit hebben plaatsgevonden. Praten over het verleden is voor oudere generaties vaak een taboe en veel mensen hebben hun trauma's nog steeds niet kunnen verwerken.

Legát werkt in haar serie nauw samen met haar familie. Ze ensceneert scènes die verwijzen naar het verleden op basis van hun gesprekken. Op deze manier doorbreekt ze de stilte en benadrukt ze het belang van praten over het verleden om het heden te begrijpen en zodoende een betere toekomst te creëren.