Andrew Jackson

“Dit werk is het derde hoofdstuk in een trilogie waarin de intergenerationele psychologische effecten van migratie worden onderzocht, zoals die door migranten tussen Jamaica en het Verenigd Koninkrijk en hun nakomelingen worden ervaren. De kwestie van identiteit is onlosmakelijk verbonden met het begrip ‘erbij horen’. In dit licht is het hebben van een vaste, duidelijke perceptie van ‘thuis’ fundamenteel voor iemands geestelijke gezondheid en welzijn. Maar hoe zit het met leden van diasporagemeenschappen, die gevangen zitten tussen twee thuisgebieden en op zoek zijn naar een gevoel van erbij horen en verbondenheid met beide? Mijn ouders hebben het grootste deel van hun leven buiten Jamaica gewoond, in Engeland. Nadat ze in hun jeugd waren vertrokken, keerden ze nooit meer terug. Nooit zouden ze door de straten lopen die nog steeds hun herinneringen aan thuis vormden. Nooit zouden ze hun familieleden terugzien. Toch zouden ze altijd Jamaicaans blijven, zelfs wanneer het land waartoe ze beweerden te behoren niet meer bestond. Dit doorlopende project verkent niet alleen hoe het verleden onze identiteit in het heden vormt, maar ook wat ons allemaal te wachten staat aan het einde van onze migrantenreis door het leven.”