terug

Frédéric St-Hilaire & Jonathan Parant

Going Nowhere

Frederic St-Hilaire Going Nowhere

Het project is gebaseerd op slow-motion camera opnames van treinreizen in Zuidoost-Azië, het schiereiland Labrador en de VS. Elk paneel toont verschillende perspectieven vanaf dezelfde plek of vanaf verschillende locaties, waardoor een visuele dialoog ontstaat die zich over drie schermen ontvouwt. Slow-motion verlengt niet alleen de duur van elk shot, maar legt ook details en bewegingen vast die bij een normale snelheid onopgemerkt zouden blijven. De techniek, in combinatie met het formaat van meerdere schermen - een triptiek - geeft de beelden een droomachtige kwaliteit. Dit versterkt de visuele en emotionele impact van de film. De term “bewegende fotografie” beschrijft dit effect treffend, aangezien de slow-motion frames de bewegende scènes transformeren in een reeks visueel rijke en beschouwende stillevens.

De trein introduceert een element van constante beweging en creëert zo een dynamische achtergrond voor een niet-lineair verhaal. Veranderende landschappen, locaties, culturen en de ritmische beweging van de trein worden integrale onderdelen van het verhaal. Het geluid voor de installatie is gecomponeerd door Jonathan Parant en bevat opzettelijk vertraagde elektrische gitaardeuntjes. Deze opzettelijke manipulatie van het geluid, in combinatie met opnames van treingeluiden, brengt de hoorbare elementen op één lijn met de vertraagde beelden. Geluid voegt een kenmerkende, meeslepende laag toe aan de installatie en verbetert de zintuiglijke ervaring van de kijkers. De video-installatie biedt een beschouwende verkenning van de wereld waarin we leven. Going Nowhere nodigt toeschouwers uit om te beginnen aan

Frederic St-Hilaire Going Nowhere